Јас одбрав да бидам среќна

Кога се разбуди утрото почувствува некаква чудна енергија, ведрина, топлина и среќа. Повторно дишеше слобдно, со секоја нова воздишка таа чусвствуваше како градите и се исполнуваат со живот, со нов живот, среќен живот. Да, токму оној живот на кој беше заборавила дека го имаше некогаш, пред да го запознае оној со заборави дека е жива, дека постои, да, со него заборави дека таму некаде постои среќа која чека да биде изживеана.

Но денес е се поинаку, таа живее во Свет каде што насмевката повторно го краси нејзиното лице, се погледна на огледало, се намсевна и помисли: „да вака сум поубава, да вака сум посреќна, јас одлучив да бидам среќна, да се радувам, да го славам животот, оној живот без него, животот без лаги и понижувања“. Сега како сонцето да светеше посилно, воздухот да мирисаше на јоргован, а во душата да и беше пролет.  

Убав ден, убави мисли, а со тоа и онаа стара позитивност која некогаш ја имаше, повторно зрачеше од неа, сите ја забележаа нејзината промена, беше поинква.. да и таа го забележа тоа. Се разбуди од сонот во кој живееше, сонот кој всушност беше нејзин кошмар и нејзин рај истовремено, сега е време некој друг да го живее. Нека ги искуси сега некој друг сите солзи кои ги пиеше секоја вечер на својата перница. Нека ги стегне тој „некој“ забите и нека проба да заборави, нека проба да живее со она се што го кажа, бидејќи таа предолго стегаше заби и врискаше од болка, молејќи на колена, но не доби ништо за возврат.

Долго чекаше да се разбуди тој „некој“ од сонот на заслепеноста која ја имаше како еден мангуп од Широк Сокак по кој сите лудуваат, а таа го сакаше. Но да, конечно дојде денот кога таа пред сета нејзина љубов ја стави нејзината среќа и сфати дека бадиела и е таа љубов кога не е среќна, сфати дека еден кога сака малку е.. и затоа се одлучи да не биде повеќе онаа девојка со скршено срце, таа реши да биде среќна, навистина среќна па макар и да е сама, бидејќи нема ништо побитно од моментот кога ќе ја видиш својата искрена насмевка на одразот од огледалото.